اثر منابع مختلف مکمل سلنیوم بر رشد، فراسنجه های هماتولوژی و شکمبه در بره های پرواری مهربان

این آزمایش به منظور بررسی اثر منابع مختلف مکمل های خوراکی سلنیوم بر رشد، فراسنجه های هماتولوژی و شکمبه در بره های پرواری مهربان به مدت 70 روز انجام شد. تعداد 24 رأس بره نر مهربان با میانگین سن 5-4 ماه و میانگین وزن بدن 7/2 ± 8/35 کیلوگرم، بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1) گروه شاهد (جیره پایه بدون افزودن مکمل سلنیوم، حاوی 06/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم)؛ 2) جیره شاهد + 2/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم بصورت مخمر سلنیومی؛ 3) جیره شاهد + 2/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم بصورت سلنیت سدیم و 4) جیره شاهد + 4/0 میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم بصورت سلنیت سدیم بودند. جهت بررسی تغییرات وزن زنده، بره ها در ابتدای آزمایش و در روزهای 14، 28، 42، 56 و 70 وزن کشی شدند. در روزهای صفر، 35 و 70 آزمایش قبل از نوبت غذایی صبح نمونه گیری از خون و در روزهای 35 و 70، نمونه گیری از شکمبه انجام شد. خوراک داده شده و پسمانده آن نیز برای هر حیوان به صورت روزانه اندازه گیری شد. افزودن سلنیوم آلی و معدنی به جیره تأثیر معنی داری بر رشد بره ها، فراسنجه های هماتولوژی و آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز و کراتین فسفوکیناز نداشت (05/0